Harytia

  (Autor Zdjęcia: Mara-Elle)

Imię: Harytia

Pseudonim: Nie posiada.

Wiek: 3 Lata

Wygląd: Harytia to smukła, średniej wielkości wilczyca. Jej średniej długości sierść jest koloru kasztanowego, na brzuchu ma kolor kremowy. Jednak to co ją wyróżnia od razu rzuca się w oczy. Ciemne zakręcone rogi z pręgami koloru błękitu królewskiego. Ten sam odcień błękitu pokrywa pas sierści zaczynający się miedzy uszami, a kończący na gęstym i długim ogonie. Na odcinku krzyżowo-ogonowym znajdują się kolce, po pięć z każdej strony. Są zachylone w dół, jednak oba kolce znajdujące za przednimi łapami są zwrócone ku górze. Wilczyca posiada oczy w kolorze błękitu jak pas na grzbiecie.

Charakter: Wilczyca jest bez wątpienia wyróżniająca się na tle swojej rodziny. Nie ma morderczych zapędów tak jak większość jej krewnych, nie posiada też zwyczaju dokuczania innym osobnikom. Poznając ją ma się różne zdania, wszystko zależy od sytuacji w jakiej ją poznasz. Mimo chęci zakolegowania się z kimś nie potrafi tego zrobić. Dlaczego? No cóż bycie INNYM w całej watasze raczej nie ma dobrego wpływu na psychikę. Nie to, żeby wilczyca była upośledzona, ale jest po prostu nieufna, z każdej strony spodziewa się docinek, a nawet aktów przemocy. Jest mimo to odważna, potrafi się odgryźć, ale stara się unikać takich sytuacji, więc samotność jest jej najlepszym przyjacielem, a zarazem najgorszym wrogiem. Ciężko jest funkcjonować w watasze, która nie jest wyrozumiała i wszyscy cię wytykają bo twój żywioł różni się od całej reszty. Niestety padło na Harytię, już od narodzin stała się wyrzutkiem ponieważ różniła się trochę wyglądem. W rodzinnej watasze nikt nigdy nie miał niebieskich elementów furta. Niebieski to łagodny kolor, tak samo jak jej  charakter. Jako szczenię była przemiła, radosna, pełna życia, ciekawa świata i przez to była tak znienawidzona. To nie były rodzinne cechy charakteru, zamiast pomóc silniejszemu broniła słabszego, a nie tego chcieli jej wszyscy nauczyć. Nie potrafiła jak jej rodzeństwo dręczyć innych tylko dla zabawy. Z zewnątrz może tego nie widać, ale to bardzo ciepła wilczyca. Zawsze gotowa do pomocy, oczywiście jak za kimś nie przepada to zastanawia się kilka razy zanim coś zrobi. Harytia za wszystkie krzywdy zwykle się mści, po prostu nie lubi być długo dłużna. Czasem zdarza się jej na kogoś wrzasnąć, warknąć, ale zwykle stara się być spokojna. Rzadko kiedy płacze nauczyła się wszystkie emocje z siebie wyrzucać tak, aby nikogo przy tym nie ranić.Gdy komuś coś obiecuje zawsze dotrzymuje zdania. Jest szczera choć czasem dla czyjegoś albo swojego dobra nic nie mówi. Ciężko jest stwierdzić jak by mogła się zachowywać otwierając się całkowicie przed kimś. Zapewne stałaby się bardzo radosną wilczycą, czułaby się bezpieczniej mając w kimś oparcie, którego szuka od zawsze. Bardzo dużo rozmyśla, po prostu to lubi, robi to praktycznie w każdej możliwej chwili. Dlatego też nic dziwnego, że często wpada na coś lub na kogoś. Potrafi być jednak skupiona i uważna kiedy trzeba. Jest ambitną wilczycą, szybko się uczy i nie brak jej pomysłów na rozwiązywanie problemów. Zwykle kieruje się zdrowym rozsądkiem, chociaż czasem zdarza się, że słucha emocji kłębiących się w niej. Stara się być wyrozumiała, jednak nie zawsze jej to wychodzi, ale przynajmniej stwarza pozory. Jest bardzo cierpliwa co już sobie wyrobiła za dzieciństwa. Nie odeszła od niej dziecięca ciekawość, zna jednak granice i nie pcha nosa tam gdzie nie trzeba. Jest szczera, a co za tym idzie, nie znosi kłamstwa, kiedy trzeba skłamać potrafi to zrobić, ale nie popiera takiego zachowania. Za wszystko co robi bierze odpowiedzialność, nie jest to dla niej obce. Gdy już coś sobie ustali, potrafi zrobić wszystko co w jej możliwości by dojść do określonego celu. Nie poddaje się, gdy już coś zaczyna musi to skończyć.

Historia: Harytia urodziła się w odległej watasze gdzie panowały inne reguły niż w większości watah. Dobroć i wyrozumiałość były tam najgorszymi cechami jakie było można posiadać. Od urodzenia wpajano im egoistyczne zachowania, którymi mają się kierować. Mieli nie oczekiwać od nikogo pomocy, ani nikomu jej udzielać. Słabszym wilkom dokuczano i naśmiewano się z nich, czasem nawet były bite, a nikt na to nie zwracał uwagi. Z czasem takie wilki stawały się jak ich prześladowcy, oprócz jednego wyjątku. Harytia nie potrafiła się zachowywać jak jej rodzeństwo czy rówieśnicy. Miała niebieski kolor, a w rodzinie naturalnym był czarny i czerwony nikt nie miał innych kolorów. Była traktowana jak słabe wilki, u niej trwało to jednak 2 lata, ponieważ nie zmieniała zachowania i dalej pozostawała dobra. Siedząc pewnego razu nad jeziorem, stwierdziła, że opuści rodzinę w której nie miała żadnego wsparcia i całe życie musi radzić sobie sama. Zaczęła wędrówkę i po roku trafiła tu. Miała w międzyczasie kilka sytuacji gdzie spotkała watahy, ale nie były one dla niej zbyt miłe.

Rodzina:  Wszyscy pozostali w rodzinnej watasze.

Partner/ka: Może być z tym problem.

Potomstwo: Nie

Stanowisko W Watasze: Zielarz

Rasa: Wilk Magii

Żywioły: Materia

Moce:

▷Potrafi przemieniać materię w czystą energię.
▷Dzięki bardzo plastycznemu żywiołowy potrafi wytworzyć to co sobie wymyśli. Oczywiście regeneracja jest potrzebna jednakże materia zmieniona w energie szybko uzupełnia jej braki.
▷W jej krwi płynie nieokreślona ciecz, która pozwala na niewiarygodnie szybką regeneracje. Oderwana łapa potrafi odrosnąć. Ciecz płynąca w jej organizmie jest także lekarstwem, którą może przekazać innym stworzeniom.

Umiejętności: Wzrok: 10| Słuch:10| Węch: 10 | Zwinność: 10 | Siła: 10| Szybkość: 10 | Intelekt: 20 | Magia: 20 |

Przedmioty: Brak

Właściciel: Adommy (howrse i doggi)

Inne Zdjęcia: Brak